Lletres: Gá¥te. Inga Litimor.

Inga Litimor pa? handkvern i kongsgarden mol og kvad dei sma? visone av ljos og liv og sol

-aldri nokon kunne kvea som ho Litimor den unge og den vene

Da? gjekk det bod at Inga ma? tra? for kongjens stol og kveda alt som lyser av liv og ljos og sol.

Ho kom seg til kongshall i skor fra? finnegarn med hjartebank i bringa det bar for kongjen fram.

"Fribore namn og a¦ra deg kongjen gjeva vil;
no, Inga, kan du syngje som best det ha?ver til."

"Takk, stor er kongjens a¦ra, song fugelen pa? kvist; men betre va¦re elska, veit mannebarnet visst."

"So ha?yr eit ord, mitt siste: Eg byd deg brudelin. Det er den unge kongjen som sja?lv ma? verta din."

"Men da? ma? kongjen veta han ikkje skjemmast tarv; for eg er kongjedotter, og han sit i min arv."

Og der vart vigsle-veitsla, og songen auka pa?, og hev'kje nyst dei slutta, sa? varer det enda?