Lletres:
Glittertind Til Dovre Faller Ep

som ull Er det norske malet. Som sol pa fjell, Som blome-tjeld, Som fuglesong om kveld. Tusen ars rot det hev i landet, Tusen ar til sa skal det stande

ankaret tok inn pa kvite sanden: Det var Roland, konungafredan, trodde den fysste pa land. Slogest dei utpa Ronsarvollen i dagane tva og trja; Blamennan fall

Han ville ikkje hoyre verkjen felespell hell dans. Han halshogga Per og brann opp fela, Du gode gamle fiolin. Sa ikkje spel pa fela di, Om presten kjem til

Nor Norge, Kj?mpers Fodeland, Vi denne Skal vil tome, Og nar vi forst fa blod pa Tand, VI sodt om Frihed dromme; Dog vagne vi vei op engang Og bryde